Louis Vuitton cyn cwymp 2024: Chwilio am siâp a silwét

Mae Nicolas Ghesquière wedi dangos y casgliad cyn cwymp 2024 yn Shanghai yn y Long Museum West Bund ac, yn syndod, hwn oedd y cyntaf défilé yn Tsieina yn ei 10 mlynedd yn Louis Vuitton. Efallai mai’r union ben-blwydd hwnnw â’r tŷ a’i hysgogodd i wneud hyn, yn ogystal ag ailymweld â’i yrfa ei hun. Oherwydd dyna'n union a wnaethpwyd yn ei gasgliad diweddaraf—ac a wnaed yn y modd mwyaf cynhyrchiol.

Yn gyntaf oll, dylid nodi bod Nicolas Ghesquière wedi cyrraedd ei ddegfed pen-blwydd yn Louis Vuitton mewn ffurf ragorol, efallai y gorau o'r pum mlynedd diwethaf. Yn ogystal, y tro hwn roedd Ghesquier yn gweithio gydag artist ifanc Tsieineaidd o Shanghai, Sun Yitian, y mae ei anifeiliaid cartŵn - llewpard, pengwin, cwningen binc gyda LV fleur de lys yn ei lygaid - yn archwilio'r cysyniad o "Made in China" masgynhyrchu. Mae'r delweddau hyn eisoes yn eithaf adnabyddadwy, ac, wrth gwrs, y cotiau car llinell-A, y ffrogiau sifft, a'r sgertiau mini, yn ogystal â'r bagiau a'r esgidiau sydd wedi'u haddurno â nhw, fydd prif uchafbwyntiau'r casgliad - a'r prif ddadl rhwng y casglwyr ffasiwn a'r rhai sy'n hoff o ffasiwn yn gyffredinol. Ac mae hwn yn ddewis arall mor ffres i Yayoi Kusama, sy'n amlwg â'r potensial masnachol mwyaf, ond mae graddau ei raddfa, ym mhob ystyr o'r gair, eisoes wedi cyrraedd ei derfynau hanesyddol. Ac, wrth gwrs, byddai'n hyfryd, yn ogystal â'r anifeiliaid cartŵn ciwt, gweld rhywbeth mwy symbolaidd a dramatig o waith Sun Yitian, fel pennaeth Medusa neu bennaeth Ken a gyflwynwyd yn ei harddangosfa ym Mharis ddiwethaf disgyn.

Ond mae'r prif beth, fel bob amser gyda Ghesquiere, yn digwydd y tu allan i'r gofod addurno, ond yn y gofod siâp - sef, lle mae'r cartŵn yn hoffi anifeiliaid yn dod i ben a'r ffrogiau wedi'u hadeiladu'n gywrain, y sgertiau anghymesur, a sgertiau a oedd yn ymddangos fel pe baent yn cael eu rhwygo'n gynffonau gyda thopiau llawes hir syth wedi'u cau o dan y gwddf (roedd llawer o wahanol sgertiau yma yn gyffredinol), y trowsus sy'n edrych fel rhywbeth rhwng blwmars a sarouel pants, a'r siorts bermuda hir brodio yn dechrau. Ac ymhlith hyn oll, mae rhai darnau a hyd yn oed edrychiadau cyfan yn fflachio yma ac acw, gan gynhyrchu'r teimlad cynnes o gydnabyddiaeth: siaced hedfan lledr gyda choler ffwr, a wnaeth Ghesquière ergyd yn y Balenciaga aughts cynnar, cyfuniad o gnwd sgwâr gwastad top a sgert anghymesur o'i gasgliad Balenciaga SS2013, ei gasgliad olaf ar gyfer Balenciaga. Y tro hwn, roedd mwy o ôl-fflachiau o'r fath nag erioed o orffennol gogoneddus Balenciaga - a gwnaeth hyn i galonnau ei gefnogwyr hirhoedlog fflangellu'n hiraethus.

Ond ni fu hiraeth erioed yn sbardun i gynllun Ghesquière. I'r gwrthwyneb, mae bob amser wedi bod yn ddyfodolaidd, yn edrych ymlaen, nid yn ôl i chwilio am y ffurflenni newydd. A phan welwch gyfres o festiau lledr sgwâr trwm gyda chlymiadau a phocedi cywrain neu'r gyfres olaf o ffrogiau sgert tiwlip, rydych chi'n sylweddoli bod Ghesquiere wedi dechrau'r archwiliad cyfan hwn o'i brif ganeuon ar hyd y blynyddoedd a'i gasgliadau nid am y rhesymau sentimental, ond fel chwilio am lwybrau i'r dyfodol. Ac y mae ar ei ffordd yn barod — nid yw ei astudiaethau o siâp a silwét a'i ailwampio o'i archifau ei hun ond yn cadarnhau hyn.

Trwy garedigrwydd Louis Vuitton

Testun: Elena Stafyeva