بحث در مورد مد معاصر بدون ذکر Miu Miu غیرممکن است. استعداد میوچیا پرادا و دیدگاه متفکرانه و بیرونی او تأثیر عمیقی دارد که بسیار فراتر از قلمرو یک طراح است. او که یک فمینیست واقعی و یک عاشق سرسخت هنر است، به طور مداوم زنان را بررسی کرده است'با علاقه عمیق در زمینه های فرهنگی زندگی می کند.
نمونه بارز تأثیر Miu Miu فراتر از مد است پروژه فیلم کوتاه "قصه های زنانه".، در سال 2011 راه اندازی شد. این پروژه به پلتفرمی تبدیل شده است که کارگردانان زن فیلم مانند Chloé سوینی، زوئی کاساوتیس، داکوتا فانینگ، ایزابل سندووال و اگنس واردا در میان بسیاری دیگر، دیدگاه های منحصر به فردی را در مورد غرور و تنوع زنانگی ارائه می دهد. از سال 2021، این پروژه هر دو سال یکبار توسعه بیشتری یافته است راه باریک و گربه این نمایش به فضایی برای گفتگو با هنرمندان از طریق اینستالیشن ها و تصاویر متحرک تبدیل می شود. و در نهایت، تیدر سال او، این برند به عنوان شریک رسمی برنامه عمومی در آرت بازل پاریس، با ارائه یک نمایشگاه ویژه با عنوان "قصه ها و سخنگویان" به عنوان بخشی از همکاری این پروژه در مقیاس بزرگ در Palais d'Iéna، مقر شورای اقتصادی، اجتماعی و محیط زیست فرانسه و محل برگزاری Miu Miu's انجام شد. راه باریک و گربه در هنر بازل نشان می دهد هفته. پروژه مفهومی بودsتوسط هنرمند میان رشته ای، گوشکا ماکوگا، که دکور میو میو را نیز طراحی کرده است'نمایش باند بهار/تابستان ۲۰۲۵ در ۱ اکتبر برگزار شد. ماکوگا پروژه Art Basel جان گرفت با کمک الویرا دیانگانی اوسه، مدیر موزه هنرهای معاصر بارسلون.
در فضای باز و وسیع کاخ آینا، 35 اثر مرتبط با "زنان'داستان های s" این پروژه شامل ویدیو و قطعات نصب شده توسط هنرمندانی که از بهار/تابستان 2022 در ارائه باند فرودگاه مشارکت داشتهاند به نمایش گذاشته شد. بخشی از مجموعه باند شامل روزنامه "زمان های حقیقت" چرخش بر روی یک تسمه نقاله در فضا حفظ شد، اگرچه بسیاری از آن برای نمایشگاه دوباره طراحی شد. در طی یک کنفرانس مطبوعاتی، ماکوگا این مکان را شبیه به یک فضای عمومی توصیف کرد و آن را به میدانی که غریبه ها در آن جمع می شوند، یا در بافت یونان باستان، یک آگورا تشبیه کرد. "اصل ما این بود که واقعاً کاراکترها را زنده کنیم و دوباره آنها را با واقعیت ترکیب کنیم. دوران بی حقیقت و واقعیت وجود، همکاری و همزیستی ضروری بود. شما می توانید یک رابطه بسیار صمیمی به روز داشته باشید. و من فکر می کنم که این واقعاً عالی است زیرا صرفاً دیدن آن از یک جهت تحمیل نشده است. اما تنوعی وجود دارد تجارب," او در مطبوعات توضیح داد پیش دید.
صفحههای مانکنمانند از قفسههای لباس و آیپدهای تعبیهشده در کولهپشتیهای هنرمندان آویزان شده است.-هیچ دو روشی برای نمایش این آثار ویدیویی یکسان نبود. هر قطعه'به نظر میرسید که قهرمان داستان از صفحه بیرون میآید و در فضا بهعنوان یک شخص واقعی با لباسهای آرشیوی Miu Miu تجسم مییابد. این داستانها که توسط بازیگران بازسازی میشوند، بهصورت فیزیکی در قطعات بازگو میشوند و از طریق ویدئو پروژکشنهای همزمان، لایههایی به روایت اصلی اضافه میکنند. شخصیت هایی از یک خواننده اپرا گرفته تا یک جادوگر or یک بوکسور انواع مختلفی را به نمایش گذاشت رفتار: برخی بی حرکت با عبارات خالی می نشستند، در حالی که برخی دیگر طوری در فضا پرسه می زدند که گویی بخشی از تماشاگران بودند. آنها درگیر گفتگوهای معمولی شدند و روایت های خود به خودی را توسعه دادند که خطوط بین واقعیت و فضای مجازی آثار ویدیویی را محو کرد. تماشاگران نیز بخشی از این داستان ها شدند و دعوت شدند تا آزادانه با آثار و اجراها درگیر شوند و فضایی برای گفتگو ایجاد کنند. "It'آن افتخار ماکوگا خاطرنشان کرد: برای ایجاد فضایی که در آن زمان احساس تعلیق کند، از مرزهای هنر، سینما و مد عبور کند و امکان برخوردهای جادویی را فراهم کند.
اصلی ستون دار سالن به عنوان صحنه برای مداخلات هنری خدمت می کرد، در حالی که فضای عقب-جایی که سیاستمداران کنفرانس هایی را به عنوان مقر شورای محیط زیست برگزار می کنند-میزبان رویدادهای گفتگو در سراسر نمایشگاه بود. این صحبت ها محور دور و بر "زنان'داستان های s"مضامین پروژه مانند غرور و تنوع زنانگی، با کارگردانان و هنرمندان پشت باند نمایش'آثار ویدیویی روی صحنه میآیند تا نه هنرشان، بلکه درباره زندگی شخصی و تاریخهایی که ستون فقرات کارشان را تشکیل میدهد، بحث کنند.
به عنوان مثال، oصبح روز شانزدهم، مراسم پذیرای چهار سخنران بود: لورا سیتارلا، فیلمساز آرژانتینی (او فیلم کوتاهی گرفت. فیلم برای Miu Miu امسال به نام ماجرای Miu Miuآوا دوورنی کارگردان و فیلمنامه نویس آمریکایی (او در سال 2013 برای Miu Miu کار می کرد. on فیلم "در"کاترین مارتین طراح لباس استرالیایی و کارلا سیمون فیلمساز اسپانیایی (او «نامه به مادرم برای پسرم» را در سال 2022 برای «قصه های زنانه» میو میو کارگردانی کرد.). آنها در مورد موضوعاتی مانند زندگی، کار، و غلبه بر چالش ها، و همچنین اهداف و رویاهای آنها، عمیقاً در مفهوم a "دوران بی حقیقت".
سیمون دیدگاهی را به اشتراک گذاشت که با دیگران طنین انداز شد: «من احساس می کنم حقیقت کمتر در مورد آنچه واقعاً اتفاق افتاده است و بیشتر در مورد انتخاب هایی است که بر اساس باورهایمان انجام می دهیم. و داستانهایی که میبینیم اغلب توسط ناظران ساخته میشوند، نه توسط کسانی که مستقیماً درگیر آن هستند. اگر رویاها را به عنوان مثال در نظر بگیریم، داستان هایی که در رویاها می بینیم به نظر حقایقی است که از طریق تجربیات ما فیلتر شده است، اما برای دیگران صادق نیست. واقعیت نیز به همین شکل عمل میکند، زیرا تجربیات، باورها و دیدگاههای متنوع ما تفاوتهایی را در درک ما از حقیقت ایجاد میکند.»
سیتارلا با تأمل در رویکرد خود پایان داد: «آنچه همیشه میخواهم به خاطر بسپارم این است که همه چیز جنبههایی دارد و هر دیدگاه داستان متفاوتی را به همراه دارد. تقریباً غیرممکن است که چیزها را به صورت سیاه و سفید به عنوان حقیقت یا دروغ، درست یا غلط تعریف کنیم، و من می خواهم به خاطر داشته باشم که سایه های بی پایانی وجود دارد. خاکستری در بین.»
میوشیا پرادا'رویکرد بین رشته ای، همانطور که در "قصه ها و سخنگویان" نمایشگاه هنر بازل پاریس، نشان می دهد که چگونه هنر می تواند از لحظه حال فراتر رفته و تبدیل به یک تجربه دگرگون کننده شود. را "قصهها» در قالب فیلمهای کوتاه، زندگی پیچیده، شاد، و از نظر زیباییشناختی غنی زنان را منتقل میکند و بینشهایی را در مورد آنچه باید شناخت.sاد برای درک واقعی این روایات. آنها به ما یادآوری می کنند که ما نیز شخصیت هستیمدر تاریخ و «گویندگان» فعال جامعهداستان ها کاوش مداوم Miu Miu از مفهوم در حال تکامل زنانگی، همبستگی و پیوندهایی را در میان زنان ایجاد می کند و راه را برای فصل بعدی این روایت هموار می کند.
با احترام: Miu Miu
متن: الی اینو