Hermès FW 2024 Die tweede hoofstuk: Die terugkeer van pre-versameling-vertonings na die Hermès-heelal

Heel aan die einde van die voor-herfs- en vaartvertoningsseisoen,  Hermès het 'n groot vertoning in New York opgevoer en dit Hermes herfs 2024 genoem, die tweede hoofstuk - en het dus 'n soort verrassing geskep, want die praktyk van voor-versameling-vertonings is nie baie tipies vir hierdie Paryse huis nie. Eintlik is so 'n poging al aangewend en een versameling is selfs gewys, maar toe raak die artistieke direkteur van die Hermès-vroueversamelings Nadège Vanhee swanger en die huis skuif die volgende vertonings galant na die toekoms. Toe het die Covid-pandemie begin en dit lyk asof die idee laat vaar is. Dit was nie so nie en vandag sien ons 'n tweede poging.

Dit is duidelik dat die keuse van plek vir die vertoning hoofsaaklik gedryf word deur die  Amerikaanse mark se uiterste belangrikheid vir  Hermès, 'n stelling wat op hierdie oomblik histories en reg is. Maar daar is ook 'n aparte intrige wat 'n mate van privaat konseptuele belang by hierdie redelik pragmatiese keuse voeg. Dit is 10 jaar sedert Nadège Vanhee die artistieke direkteur van  Hermès-vrouedrag en het van New York na Parys verhuis, waar sy die ontwerpdirekteur van vroueversamelings vir The Row was. En nou keer sy terug na NYC in 'n heeltemal ander hoedanigheid - en sy het wat om hierdie stad te wys.

Daar word tradisioneel geglo dat voorversamelings die mees kommersiële van almal is en vanuit hierdie oogpunt het die tweede deel werklik meer kommersieel gelyk as die eerste. Terselfdertyd was dit werklik die tweede hoofstuk en het dit 'n estetiese verband met die eerste gehad. 'n Smal, styfgepasde silhoeët, die stywe leerbroek, effens opgevlam aan die onderkant as basis, die leerslote, en selfs 'n flits van weelderige leerbaadjies uit die eerste hoofstuk, wat om die middel vasgedraai is en soos 'n historiese damesrygewoonte lyk, — en as jy al ooit gelukkig genoeg was om die museum van Émile Hermès by Fabourg St. Honoure (24) te besoek, dan sal jy une tenue d'équitation onthou wat aan sy vrou Julie Hermèкs behoort het.

Dit gesê, die tweede deel het verskil van die eerste - bowenal in die beeld van sy heldin. Terwyl ons in die eerste hoofstuk 'n sterk, selfs 'n streng vrou gesien het, het sy in die tweede nie sagter geword nie, maar op een of ander manier 'n bietjie meer losgemaak, en terselfdertyd 'n besondere verleidelikheid verkry, 'n baie New York-styl filmatmosfeer . En dit is nie net die styfgepasde leer nie, maar ook die hoënek swart skederokke, wat onder die swart leertuig gedra word, en swart leerpette, wat oor die oë gedruk word, en natuurlik leer-slotjasse. Hierdie vroue sal nie uit plek lyk in die swart-en-wit foto's van Helmut Newton en Peter Lindbergh, die vernaamste troebadoers van New York in die laat 80's en 90's, die dekade waarop hierdie versameling 'n beroep doen nie. En in hierdie swart rok met 'n leerharnas oor die borste, en in die mini-kortbroek met 'n kort bontbomwerper en 'n klassieke Hermès-kwiltjas wat om die heupe vasgemaak is, en in die leer slootjasse — was daar verbasend baie New York in die huidige Hermès-styl, wat blykbaar baie organies by die stad se landskap pas.

Terselfdertyd is die voorkoms in hierdie versameling op 'n meer praktiese manier saamgestel — beide in terme van stilering en in terme van die klere self. Die tweede deel het geen stilistiese skerpte gehad wat in die eerste aanwesig was nie - alles het gelyk asof dit gelyk is, maar op een of ander manier meer direk en prakties. En hierdie praktiese toepassing kan gesien word as 'n huldeblyk aan die tradisies van Amerikaanse mode en Amerikaanse mark, of dit kan gesien word as Nadège Vanhee se spesiale eerbetoon aan die stad wat haar 10-jarige ampstermyn by Hermès teweeggebring het. En ons kan hierdie Amerikaanse flair, wat hom in die gesofistikeerde Franse styl gemanifesteer het, as haar persoonlike groet aan New York beskou - deur jare en ruimte.

Met vergunning: Hermès

Teks: Redaksiespan